ZAKON ŚW. FRANCISZKA

Zakon Braci Mniejszych. Według historyków św. Franciszek otrzymał w 1209 r. od Papieża zatwierdzenie swego „sposobu życia”, czyli tego, co później zostanie nazwane „Protoregułą”. Teksty napisane przez samego Franciszka, po upływie wielu wieków nadal pozostają aktualne i zachęcają młodych ludzi do wybrania drogi zakonnej. Reguła i życie braci mniejszych polega na zachowaniu świętej Ewangelii Pana naszego Jezusa Chrystusa przez życie w posłuszeństwie, bez własności i w czystości (ReB 1,1): w tych słowach Reguły zawiera się kwintesencja modelu życia, który Franciszek ukazał swoim naśladowcom i który sam uwiarygodnił przykładem swojego życia.

Ubóstwo, posłuszeństwo i czystość oraz wierne zachowywanie Ewangelii stanowią fundament życia św. Franciszka i jego naśladowców. Po wstępnym okresie życia w odosobnieniu Franciszek odkrywa swoje powołanie do życia we wspólnocie razem z tymi, którzy tak jak on opuścili wszystko, aby oddać się na wyłączną służbę Bogu i potrzebującym. I tak jak Franciszek, który przez pokorę życia i głęboką ascezę osiągnął miano imitator Christi („Naśladowca Chrystusa”), tak każdy wstępując na drogę ukazaną przez Franciszka pragnie stawać się imitator Francisci („Naśladowca Franciszka”), a więc konsekwentnie imitator Christi.

Sposób życia wskazany przez św. Franciszek dla wszystkich, którzy pragną iść jego śladami opiera się na następujących filarach:

1. Fraternitas (braterstwo): bracia są wezwani do życia we wspólnocie, oddając się na służbę jedni drugim, wzorem Chrystusa, którzy przyszedł nie po to, aby mu służono, lecz aby służyć (Mk 10, 45). Bracia mają odnosić się do siebie w duchu miłości i wyrozumiałości, ze szczególnym uwzględnieniem najbardziej potrzebujących i słabych. To uczucie mają przenosić na wszystkich ludzi, bez względu na rasę, płeć i religię stając się w ten sposób braćmi wszystkich oraz obejmować nim całe stworzenie, które jako dzieło Boga jest święte, piękne i dobre.

2. Minoritas (bycie mniejszymi): wezwanie do bycia ostatnimi z tymi, którzy są ostatnimi, stając się w ten sposób sługą Chrystusa, który najpełniej objawia się w nagich, chorych, głodnych, cierpiących, opuszczonych. Droga ku pełnej wolności, którą przypomina Franciszek, nakreślona jest przez Chrystusa w Jego Kazaniu na Górze (Mt 5, 3-11).

3. Povertas (ubóstwo): wyrzeczenie się posiadania wszelkich dóbr, dzieląc się wszystkim co się otrzyma z innymi, szczególnie z najbardziej potrzebującymi.

Urzeczywistnienie ideałów życia franciszkańskiego dokonuje się poprzez intensywne życie modlitwy i kontemplacji, do której każdy z braci jest powołany oraz na drodze zaangażowania w działalność misyjną i apostolską z fundamentalną opcją na rzecz najbardziej ubogich i pokrzywdzonych. Bycie mniejszymi wśród mniejszych daje nazwę naszemu zakonowi: Zakon Braci Mniejszych (Ordo Fratrum Minorum), a charakter misyjny Zakonu wyznacza nasze ciągłe bycie w drodze.

W wyniku historycznych uwarunkowań w ciągu ośmiu wieków od zatwierdzenia Reguły, Zakon nasz podzielił się na trzy gałęzie: Bracia Mniejsi (OFM), Bracia Mniejsi Konwentualni (OFM Conv.) oraz Bracia Mniejsi Kapucyni (OFM Cap). Każdy z tych trzech zakonów posiada własną organizację i strukturę prawną, lecz wszystkie trzy uznają św. Franciszka za swego Ojca i fundatora.

Istnieje także zakon żeński założony przez św. Franciszka i św. Klarę z Asyżu. Skupia on siostry klauzurowe, które oddają się na służbę Bogu w kontemplacji i w pracy, żyjąc w całkowitym ubóstwie.

Trzeci Zakon św. Franciszka skupia natomiast ludzi świeckich, którzy prowadząc życie w świecie i we własnych rodzinach inspirują się duchowością franciszkańską. Oficjalna nazwa jego brzmi: Franciszkański Zakon Świeckich.

Poza tymi trzema zakonami istnieje także Trzeci Zakon Regularny (TOR) złożony z osób pragnących żyć w całkowitej konsekracji Bogu inspirując się ideałem św. Franciszka.

Charyzmat franciszkański od samego początku wnosi ogromny wkład w ewangelizację nie tylko Europy, ale i całego świata. Czyni to poprzez dzieła charytatywne i promocję ludzi najuboższych, rozwój nowego stylu życia i duchowości, która stawia w centrum człowieka, wspólnotę i Ewangelię Chrystusową. W kontekście zbliżającego się Jubileuszu 800-lecia powstania Zakonu Minister Generalny napisał: „Św. Franciszek jest świętym wszystkich ludzi dobrej woli, mężczyzn i kobiet. Sekret fascynacji jego osobą przez 800 lat leży w jej nieaktualności. Franciszek, jak każdy prorok, jest nieaktualny, idzie zawsze dalej, wyprzedza przyszłość, nie pozwala się zamknąć w określonym czasie. To jest charakterystyka człowieka wierzącego, który ciągle szuka, i tego, który – jak Franciszek – czyni Ewangelię własną Regułą i życiem”.

za ofm.krakow.pl